En toen ging het plots weer goed. Na weken, maanden van zwaarmoedigheid, het gevoel van nutteloosheid en mislukking nu toch terug licht en ruimte in mijn hoofd.
Bij mij heeft het veel te maken hoe de muziekproductie wil lukken, of ik 'het voel' - are you feeling it?
Muziek maken komt voort uit mijn gevoel, maar als het gevoel donker en aan het rotten is dan komt daar enkel generieke shit uit. Zonder diepte of sfeer, enkel geluiden.
Maar het ene beïnvloed altijd het andere. Als er dan toch een mooie rode Stephen King roos door het vuil omhoog groeit... bij mij in de vorm van een deuntje of een geluid dat me bezielt*, bij iemand anders zal dat een tekening of een materiaal dat de inspiratie aanflakkert.
*Bezielen. Dom woord. Wordt te vaak misbruikt door domme klootzakken die denken dat ze spreken met de stem van het volk. Ik gebruik het hier omdat ik geen verklaring kan geven voor wat gebeurt. Er is eerst geen diepgang, geen interessante structuur... en ineens is er iéts. Noem het een ziel... Daarom dus bezieling...
Als er eerst niets is... en dan opeens wel iéts. Wil dat niet zeggen dat er dan net leven ontstond? Iets dat niet leeft kan geen ziel of diepgang hebben. Als je ervan uitgaat dat een steen een ziel heeft dan moét die steen toch leven of iets levend in zich dragen. We negeren dan de door ons erkende voorwaarden waaraan moet voldaan zijn om over even te spreken natuurlijk.
