'De ene mens houdt andere mensen in zijn greep en probeert die kapot te maken, terwijl de andere gewoon vrijheid wil.' - zonderwerp
Als we mensen onderverdelen in 2 groepen, de leugenaars en de niet-leugenaars, dan denk ik dat op bijna iedereen het label 'leugenaar' komt. We zijn allemaal leugenaars. Grote leugens, kleine leugens, doen alsof je iemand vriendelijk vind terwijl je liever naar zijn/haar keel zou vliegen. Hij/zij vertelt misschien net iets heel erg vriendelijk, maar tussen mimiek en intonatie zweeft een dik spoor stront. Wat zou je (ik) graag die luchtbel doorprikken, dat krachtveld van regeltjes en vergeten waarheid.
"Ik wil vrij zijn!" dacht ik deze ochtend. Is dat niet wat iedereen uiteindelijk wil.
De maatschappij - hoe alles geregeld is en geacht is - is een gevangenis. Het is een beetje zoals in de Matrix, ik zal niet de eerste zijn die de vergelijking maakt.
Vrijheid is niet alleen kúnnen kiezen, maar ook dúrven. En waar kunnen we eigenlijk voor kiezen?
Kan ik ervoor kiezen om los te zijn van alle regels, instanties, verplichtingen...?
Werken betekent financiële zekerheid...slikken, stress, haatgevoelens, achterklap en liegen. Financiële zekerheid is dan nog erg relatief... de media maakt ons (mogelijks terecht) bang dat we toch arm zijn of worden. Meer proberen werken, nog meer stress... enzovoort.
Niet werken betekent een nog grotere veroordeling tot afhankelijkheid, tenzij je je stempelgeld opgeeft, dan moét je niks. Maar wat blijft er dan over.
Ik gebruik graag dit voorbeeld: Als ik me ergens een put zou willen graven om in te leven, met een dak erop, leven van wat de natuur aanbiedt (je weet wel, zoals vroeger, voor onze tijd)... dan zou dat niet kunnen, omdat het stuk grond waar ik mijn hol wil graven vàn iemand is, en de vruchten die ik vind vàn iemand zijn, ...
Zwerven in de Gentse straten, op elke hoek de concurrentie proberen wegwerken, in de hoop zo meelijwekkend over te komen dat mensen geld geven.
Ik weet niet wat anders overblijft...
Het lijkt erop dat vrijheid gelijk staat aan creperen. Dààr wil ik niet voor gaan.
Welke shampoo we kopen, daar zijn we vrij in. Maar wat geven we ervoor op...
Vrijheid is iets dat essentieel is voor elk levend wezen. Ook voor de ratten die ik thuis als huisdier hou. Wij geven die diertjes alles wat ze maar willen en ze mogen iedere dag een tijd vrij in huis rondlopen... Die dieren zouden niet overleven in de natuur, dat zeg ik maar dat weet ik niet... Ze zijn te opvallend, roofdieren zouden hen snel grijpen... We noemen die dieren gedomesticeerd. Toch ben ik zeker dat ze gelukkiger zouden zijn met een leven in de natuur. Liever gevaarlijke vrijheid dan veilige slavernij... of zoiets...
Wij zijn zelf ondertussen ook al lang gedomesticeerd. Met dezelfde beperkingen als onze eigen huisdieren. We leven niet meer op planeet Aarde. We leven in een kooi en we kijken door de tralies naar buiten...
Ik voel een misplaatst soort heimwee als ik op televisie mensen zie die leven in de jungle of op één of andere moeilijk bereikbare hoogvlakte... de natuur, de vrijheid, het gevaar, de band met de groep/stam/familie... plant en dier... het lijkt allemaal zo zorgeloos... en dat is het volgens mij ook.
Wil ik naar de jungle? Ja graag. Maar enkel als ik mijn computer mag meenemen en er een wifi verbinding met het internet is...
Erg hé.
Bij ons zijn er geen echte tralies natuurlijk... We hebben onze kooi zodanig groot gemaakt dat we de randen niet meer kunnen zien. Zelfs bedelaars zitten in de kooi... anders zouden ze niet moeten bedelen.
Het is geld waarvan de kooi is gemaakt. Het kan niet dat technologische vooruitgang moet gepaard gaan met een systeem dat een zo grote ongelijkheid creëert tussen hele bevolkingsgroepen. Vroeger was geld nog tastbaar, nu blijft enkel het getalletje over. Het getalletje staat zelfs niet meer op papier, fysiek, tastbaar, neen het wordt eventjes gegenereerd als we onze web-banking applicatie openen...
Belachelijk systeem.
Nu krijg ik zelfs mails van telenet met mijn rekening. Super voor de bomen en de efficiëntie. Dat wel. Absoluut.
Volg even...
Ik doe iets voor iemand. Of ik doe zelfs helemaal niks, maar ik ben aanwezig. Daarvoor wordt er een groot getal op mijn online-bank-profiel gezet. Ik zoek de Vind ik leuk!-knop
Daarna krijg ik een berichtje op mijn profiel van iemand dat ik een bepaald getalletje moet betalen voor een bepaalde datum.
Als ik dat berichtje vergeet of negeer, krijg ik waarschuwingen en als ik dan blijf de boel negeren krijgt iemand anders die ergens voor iemand achter een computer zit de opdracht de boel te blokkeren.
Waarom die tussenstap? Omdat ik de vrijheid moet hebben om mijn telenet-factuur te betalen wanneer ik het wil?* Stom geld... het bestaat niet eens echt. Het houdt alles in gang? Volgens mij zijn het mensen die alles draaiende houden... Geld is een systeem om mensen om te kopen om dingen tegen hun zin te doen. En dat jarenlang, tientallen jaren lang. Er wordt zelfs niet meer gedacht aan geld verdienen om nù te leven... neen, we laten ons jaren omkopen in de illusie dat het geld dat we 'krijgen' met ons pensioen al die verloren jaren goed zal maken...
Is dat vrijheid?
*Ahaaaa.... het systeem van de domiciliëring. Zo vergeten we dat we in een kooi zitten.... 'Kijk, het water stroomt toch in onze drinkbak, zijn we dan niet vrij?'...
Zolang we niet uit de rivier zelf durven drinken zullen we nooit meer vrij zijn.
