Ik wou dat ik de wereld verkend had zoals zoveel mensen van mijn leeftijd dat deden.
Verre reizen naar fantastische bestemmingen. Met vrienden in plaats van ouders en familie. Grappig poserend gefotografeerd voor een iconisch uitzicht.
Ik zie vaak foto's van oude vrienden die ik nooit meer zie... 15 splitsingen in de levensweg geleden kozen we andere paden. Toch herinner ik me jullie nog.
Ik vind het verpletterend dat jullie elkaar gevonden hebben. Dat jullie allemaal in elkaars leven gebleven zijn. Ik zie aan de beelden dat jullie het goed hebben samen - jeugdvrienden, vrienden van de hogeschool... mensen die je ondertussen minstens tien jaar goéd kent.
Het moet zalig zijn om je zo gedragen te voelen.
Ik zeg vaarwel aan jullie, aan het leven...
Ik sluit mijn ogen en probeer te vergeten dat ik elke kans om deel te nemen aan dat leven door mijn vingers zag glippen...
Ik heb zo lang de leegte in mijn hart zelf moeten vullen dat er enkel nog plaats is voor mijzelf.
Ik kan amper nog genieten van gedeeld plezier... en alleen is er ook niks meer aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten