Vanuit de verte, langs de achterkant, ... getimmer en een draaiende slijpschijf.
Langs de voorkant een bus, die zonder reden tientallen minuten lang zijn motor draaiende houdt. En dat 10 tot 20 keer per dag. Gesprekken met de chauffeurs en mails naar de firma brachten geen verandering teweeg.
De buurjongen speelt piano en sluit zijn beatmachine aan. Bassen blazen het interview dat ik probeerde te beluisteren nu helemaal van me weg. De woorden verliezen compleet hun betekenis. Niks dringt nog door. Mijn gedachten worden van me weggerukt. De beats zijn overweldigend. Ik probeer me niet te laten doen. Onmogelijk. De neiging om te schreeuwen is groot... maar dat hielp de vorige keren ook niks en ik schaam me.
Het erover eens met de buurjongen en diens vader dat geluid hier heel ver draagt. Waarom ben ik dan de enige die daar rekening mee houdt?
Geklop en getimmer tegen de binnenmuur (van bij de buurvrouw).
De bus is eindelijk weg. Een tweede slijpschijf vult die stiltes op. Storend geluid uit alle 4 de windrichtingen.
Dit is niet mogelijk!!!
Een gesprek proberen voeren (fb chat). Irritatie sijpelt door. Iets wordt verkeerd begrepen. Ik word er kwaad door omdat ik het opnieuw zal moeten uitleggen, en ik kan amper mijn gedachten focussen op ... eender wat. Andere persoon pikt dit op. Wrevel overal.
Draaierig. Tunnelvision. Uitgeput.
'Het gaat niet.'
Ik wil rust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten