Ik voel me ontzettend leeg, waardeloos, alleen, ....
kwaad
Het voelt alsof ik in een kamer opgesloten met ramen maar geen deur om te ontsnappen.
'Waarom is het leven toch zo een strijd?' vroeg iemand me gisteren, zich bewust van het cliché...
Kan je iets een strijd noemen als er bijna alleen achteruitgang is?
Kan je vechten tegen de branding van de zee? Ben ik zo naïef?
Is de situatie uitzichtloos? Enkel voor degene die op de grond liggen en vertrappeld worden. Zij kunnen enkel kreunen onder het gewicht.
Als het geheim voor succes een naald in een hooiberg is, dan wordt het tijd dat ik me een metaaldetector aanschaf...
Wat een vergelijking. Moronic.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten