donderdag 28 april 2011

Further down...

"De weg naar mislukking ligt bezaaid met meevallers." - zonderwerp

"I try to see people for who they are, not for who I would want them to be." - zonderwerp


Als je het leven ziet als een weg, een traject, als vooruitgaan... dan heb ik soms het gevoel dat ik door een golftop wordt meegesleurd... goede momenten. Positieve momenten. Vooruitgang. Ik kijk achterom en zie daar mensen liggen in het water, peddelend, de meeste kijken hoopvol. Hier en daar iemand met een doffe blik. Hier en daar zelfs iemand die uitkijkt over de volle zee, twijfelend...

Elke schuimkop die ik mis is een terugval. Hoe ouder ik word hoe meer mensen ik aan land zie kruipen. Het feestje is dààr.
De groep mensen waarvan ik dacht ooit deel uit te maken blijft even onbereikbaar, ik zie ze, ik kan ze horen juichen...

Ik ben een massochist. Ik doe mezelf graag pijn door te graven naar het waarom. Als ik schrijf voel ik geen verlichting, geen opluchting, geen vrede met mezelf, geen rust, geen gewicht van mijn schouders...
Misschien dat ik al een hele stap dichter zou zijn als ik tenminste wist wàt ik voel. Depressie, sociale angsten, stress door mijn 'familie' en werk gecombineerd met frustratie en haat. Kwaadheid, woede die nooit geüit is.

Van alle beelden die door mijn kop blijven draaien, van alle filmpjes die dagelijks worden afgespeeld, is er geen enkel waar IK eens degene ben die sterk is. Overal blijf ik gekraakt achter, glimlachend, schouder aan schouder met de antagonist in het verhaal... of helemaal alleen. Ik deed vroeger al wat ik nu doe, dat heb ik altijd al gedaan... ik probeer alles een plaats te geven door de informatie over een gebeurtenis te herhalen en te herhalen en te herhalen tot alleen het negatieve overblijft. Het negatieve is de realiteit. Er is geen enkele reden om te denken dat ze je rug proberen breken omdat ze je leuk vinden... In alle filmpjes sterf ik zachtjes, in stilte, temidden van de massa....

Eén filmpje. Er is er één waar ik zonder schaamte kan aan terugdenken. Een moment waarin ik de juiste dingen zei en voelde (zelfvertrouwen) - met succes. Als mensen merken dat hun pesterijen geen vat hebben geven ze het op, halen ze je aan... Vanaf toen ging het op school wat beter... al had dat meer te maken met het feit dat ik kort daarvoor ook eens grof was geweest tegen een persoon die nog minder geliefd was op school (dochter van 2 leraars)... daarmee win je eindeloos respect...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten