Het is belachelijk. Ik sliep een hele nacht slecht, omdat ik weer een 'lucid dreaming' ervaring had 's nachts. Niet de hele nacht, maar wel grote stukken. Met 'lucid dreaming' bedoel ik soort van dagdromen, maar dan in je slaap. Het speciale is dat je bewust bent dat je droomt - of denkt!
Gisteren postte ik op een weblog iets over het feit dat nooit bewezen werd wie de Grote Piramide van Gizeh bouwde. 's Avonds keken we naar 'The Forgotten', (spoiler) een film waarin op een bepaald moment verwezen wordt naar aliens.
Zoals ik zo vaak heb leg ik in 'halfslaap' gemakkelijk ingewikkelde verbanden. Soms zijn die juist, maar soms zijn die ook compleet onbestaand en lachwekkend. Juist of niet, de bevindingen zijn tot nu toe altijd al compleet nutteloos geweest... Vaak zijn ze zelfs verdwenen op het moment dat ik besef dat het inzicht geniaal is, waarschijnlijk omdat ik dan toch een beetje uit die half-slaap kom, door de korte opwinding, het 'aha' gevoel. Een complete anti-climax, omdat ik het volgende ogenblik al niet meer weer waarover ik 'aha' dacht... Soms komt het terug, maar meestal niet.
Wat het verband ook was deze nacht, het had iets met telepathie te maken, maar ook met aliens. Het ging over 'vergeten'.
Ik weet nog hoe het kwam: mijn vriendin lag naast me in bed. Ze was zich aan het 'innestelen' in de dekens. Ik lag in de andere richting te kijken (op mijn zij), maar ik hoorde het geluid van de lakens. Dan merkte ik dat het onrustige gewoel toch wel bleef duren, en de sfeer werd bedreigend. Wolven, die grommend aan de rand van een kleine open plek (in het bos? bomen zijn er niet) staan. Geen idee eigenlijk wat of waar, maar er is alleen maar schaduw. Ik ben in het midden. Het is donker en beangstigend. Plots word ik me bewust van dit alles en open mijn ogen met een luide 'STOP!!!' in gedachten, een intentie. Het gewoel stopte meteen. Niet na een halve seconde pas, maar echt meteen. Ik vond het allemaal zeer vreemd, en wilde vragen aan mijn vriendin of ze wakker was, maar heel verhelderend zou het antwoord daarop niet werken. Als ze wakker was, zou ze kunnen zeggen dat ze misschien iets voelde, waardoor ze stopte met woelen, of het zou gewoon toeval zijn. Als ze sliep terwijl het gebeurde zou ik haar enkel wakker maken met een verwarrend verhaal.
Ik probeerde mezelf te overtuigen, zowel van het echt-zijn van de ervaring als het feit dat zulke dingen even echt zijn als ze dat niet zijn.
Opgewonden zocht ik die bedreigende plek weer op, niet het beeld van de plaats, die voorstelling van de rand (van het bos)... Maar het gevoel, die 'kwade intentie'. Met succes. Minder angstig, omdat ik de controle had, liet ik mezelf opnieuw wegglijden in gedachten. Toen ging het de paranoide richting uit, heel kort, heel even, net genoeg om een heel klein béétje bang te zijn.
Aliens, of iets anders, het zou bijna logisch zijn dat ze ook mij in de gaten houden. Ik ben 'aanhanger' van de Ancient Astronauts ideeën. Ik zeg 'ideeën' omdat het woord 'theorie' voor mij een bepaalde koppigeheid impliceerd. Een theorie is iets hypothetisch, dus per definitie niet bewezen. Toch zijn aanhangers van 'theorieën' vaak 100% zeker van de juistheid ervan. Dus als aanhanger van een theorie ben je naïef, hypocriet en een idioot tegelijk, en als het niet zo is, dan denken alle mensen die niet begrijpen wat je bedoelt dat wel. Een idee is gevoelsmatig ruimer, opener, vrijer.
Ik vind de Ancient Astronauts een goed idee, een goed concept. Het kan bepaalde zaken HELPEN verklaren. Het ZOU kunnen. En daar gaat het om. Om de mogelijkheid.
Het zou dus maar logisch zijn dat àls er aliens of goden of iets onbegrijpelijker zou zijn dat de mensen bedreigt of helpt of beide... en ze willen niet ontdekt worden... en ze beschikken tot de technologie die hen 1000-en jaren geleden al in staat stelde tot absurde dingen... en de technologie om HIER te zijn zonder dat we dat weten... dan zou het perfect kunnen dat ze mij in de gaten houden. Dat gevoel had ik gisterenavond, op de rand van de slaap.
Ik ben nadien een paar keer 'wakker' geworden. Daarmee bedoel ik: bewust genoeg om te kunnen denken en te beseffen dat ik kou had omdat ik lag te zweten. Bewust genoeg om te weten dat er iets was met vergeten, iets vervelend en verontrustend dat eindeloos op repeat stond. Nog niet wakker genoeg om het zelf-verzonnen verband vergeten te zijn. Het is eigenlijk gewoon als een rare droom waar je niet uitgeraakt, ook al wordt je een paar keer wakker. Je kan het gevoel niet van je afschudden, zelfs als je na een hele tijd woelen WEET dat het maar een droom of een gevoel is.
Achteraf denk ik, dat het woelen van mijn vriendin al meteen gedaan was, maar dat het in mijn halfslaap een droom geworden was die langer bleef duren dan de realiteit, die zo snel zo intens werd dat ik er een vreemd gevoel door kreeg. Toen ik 'STOP' dacht, werd ik wakker en stopte de droom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten