Het is hier nog steeds koud.
- Hoe koud -
14,6 graden...
- ? -
14 graden Celsius
- ... -
De verwarming is nog steeds kapot.
Ik had gisteren vrij genomen om samen met mijn vriendin (gisteren was haar eerste vrije dag sinds vorige week) een beetje chill thuis te zijn... én deze ochtend ook. Het is erg letterlijk vrij chill geworden.
Blijkbaar is er nu toch iemand naar de ketel komen kijken met het verstand om toe te geven dat hij er geen verstand van heeft. De firma die de ketel gefabriceerd heeft (viessmann) moet zelf langskomen. Niet de hele firma, maar iemand vàn de firma. Ze gingen 'proberen' om nog voor het weekend te komen. Daarmee wisten Ine en ik natuurlijk meteen hoe het zat: we zitten hier nog da-gen in de kou. En terwijl de temperatuur buiten rond het vriespunt hangt, daalt de temperatuur hier binnen ook langzaam. Hoe langer we hier zonder verwarming zitten, hoe kouder... maar da's logisch natuurlijk. Jammer dat Viessmann niet zo slim is, want tegen maandag is het hier waarschijnlijk afgekoeld tot onder de 10 graden.
De koude kruipt langzaam het huis in, de stenen, de leidingen, de deuren... alles voelt koud aan. Mijn vingers - die anders al vervroren aanvoelen - worden trage mechanische aanhangsels, permantent pijnlijk en stroef, niet alsof er iets schuurt of kraakt vanbinnen, eerder alsof het smeersel in de scharnieren langzaam opstijft, waardoor bewegingen trager en moeilijker worden.
Ik besef dat dit allemaal niet enorm interessant is, doet er ook niet echt toe, dit is een plekje van mij alleen, ik schrijf of doe hier wat ik wil.
Mijn vriendin maakte de interessante opmerking, dat Viessmann blijkbaar zoveel kapotte machines staan heeft overal, dat als ze woensdag gecontacteerd worden ze onmogelijk voor het weekend bij iemand langs kunnen komen.
Viessmann... 2 ss-en 2 nn-en. Compensatie? Extra nadruk op de sssss van VIES en extra tegengewicht hiervoor door de nnnn in MAN. Jakkes dus.
Ik heb kou, ik kan hier niks doen dan dingen waar ik nog meer kou van krijg. Naar buiten gaan lijkt ook onoverkomelijk moeilijk. tWas een prachtige dag, waar ik enkel verticale rechthoeken van zag, door de spleet van de gordijnen. Die blijven dicht, het is hier zo al koud genoeg... Het is donker aan het worden. Buiten langzaam, binnen nogal abrupt. Het licht verdwijnt en daarmee ook het enige wat de boel hier warm houdt. Als de lucht rondom ons appartement afkoelt wordt hij zwaarder en sluipt binnen langs kieren en gaten...
Ik gok dat het tegen vanavond onder de 13 graden zal zijn, hier in de living van dit huurappartement.
Daarnet nam ik mijn temperatuur. 36,1 graden. Da's niet ziekelijk koud, maar toch ook niet echt warm.
Absurd hoe erg het met mij gesteld is, hier in de kou, terwijl buiten mensen doodgaan omdat ze niet eens een huis hebben.
Deze week hoorde ik van iemand dat Freya VDB vorig jaar 1 nacht als dakloze leefde. Daarmee is alles dan ook alweer gezegd. Laat ons snel de rode vlaggen bovenhalen, huilend strijdliederen zingen voor alle arme, zieke mensjes, die geen enkel voordeel ondervinden van onze inspanningen. Give me a fucking break.
Al wie in 2011 nog strijdliederen durft zingen, met de rechtse, linkse of middenste arm in de lucht... wees gewaarschuwt. Ik SPUUG in uw gezicht. Al wie in België nog met vlaggen wil zwaaien holle slogans roepend ervan overtuigd dat dit uiteindelijk tot verandering zal leiden... ga naar huis.
Stop ermee.
Probeer eens iets te doen, waar je zélf over nagedacht hebt.
Ik ben een zwaar gefrustreerde mens, dat meen ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten