Beste Sinterklaas,
zoals ieder jaar wordt u weer hartelijk vergeten,
enkel kinderen kijken nog op, als u ergens een schoorsteen in sukkelt...
Dit jaar breng je weer meer artificiële rommel dan ooit. Zalige artificiële rommel. Verslavende rommel.
Ook al ben ik 28 en heb ik eigenlijk nooit geloofd dat je nog altijd leefde en op je (extreem) oude dag onze vreselijke schuine Belgische daken opklefferde... toch zou ik graag een wens doen.
In al jouw heiligheid moet jij toch ook wel inzien dat het niet de wereld is die naar de kloten is, maar de mensen.
Niet enkel 'de mensen helpen de wereld om zeep'... dàt ook natuurlijk. Maar de mensen zelf zijn naar de kloten.
Ik ook hoor...
We willen zo graag leven en tegelijk gaan we het leven uit de weg.
Schrik/schuld/gebrek aan doorzettingsvermogen/ drijven ons voor onszelf uit, in de verkeerde richting!
Ik heb schrik dat we binnen een aantal jaar de zee in gaan lopen, massahysterie, dode mensen, vragend: 'wat doen we hier?'
Uit water zijn wij ontstaan, en tot water zullen wij terugkeren.
Alstublieft grote heer Sinterklaas: help ons in deze vreselijke tijden. Doe er iets aan. Geen terrorisme graag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten